Bim Bam Bom, 5.000 kilometer!

Vandaag ben ik over de grens van 5000 kilometer gegaan. 

Dat had ik 3 weken geleden nooit verwacht. Ik weet nog heel goed dat ik mij de eerste dagen af heb gevraagd hoe ik dit zou gaan redden. Ik zat op gemiddeld 90 dollar per dag, vroeg mij elke dag af waar mijn volgende slaapplaats zou zijn en kocht mijn water en eten in veel te dure 7eleven winkels.

Er is veel veranderd. Inmiddels ben ik al aardig thuis in het vinden van (goedkope) slaapplaatsen. Koop ik mijn eten en drinken bij de goedkopere winkels en heb ik altijd reserve eten bij me in geval van nood. Ik zit gemiddeld op 30 dollar per dag. Ik ga alleen in nood nog maar naar een motel, alleen als er nergens een warmshowers te vinden is. Ja het gaat goed.

Ik rij nog steeds samen met Owen en Rodney. We leren elkaar steeds beter kennen. En het is nog steeds gezellig. We fietsen op ons eigen tempo. En elke avond samen ergens slapen. 

Vandaag ben ik dus over de grens van 5000 kilometer gegaan en heb nog een kleine 1500 over. Mijn lichaam is gewend aan het fietsen geraakt en heb geen klachten gehad zover. Geen valpartijen of andere problemen. Wat wil een mens nog meer?

Morgen gaan we naar Darby om vanaf daar naar Missoula te gaan. Daar gaan we een dag langer blijven. Kan ik aan mijn Amerikaanse kennis gaan werken. Lekker gluren in winkels en musea. En dan op naar de laatste kilometers.